یکی از دیدنی‌های طبیعی بکر و شگفت انگیز شهرستان دزفول در استان خوزستان در فصول گرم سال دره توبیرون است. دره توبیرون در فاصله حدود 20 کیومتری از شهر در مسیری چند کیلومتری در بخش سردشت قبل از رسیدن به منطقه تنگه سرا در شمال دزفول واقع است. دیواره‌های رفیع آن با ارتفاع بلند که گاه تا بیش از یکصد متر می‌رسد و انبوه درختان انگور، انجیر وحشی، برگ ‌های شاووشان، آبشارها و آب چکان ‌ها جلوه بسیار زیبایی به این دره ‌ها داده است که چشم هر بیننده ای را محو تماشای خود می‌ سازد.
این دره حاصل هزاران سال فرسایش آبی حاصل از بارندگی‌های فصلی درحوزه‌های بالاتر و سرازیر شدن تند آبها در کوه و تپه میباشندبنحوی که در فصول خشک عمق زیاد دره مانند یک زهکش عمل کرده و آب سفره‌های زیر زمینی را جمع کرده و آب در کف دره جاری میشود، بطوریکه در بعضی قسمتها از دیواره و کف دره آب زلال تراوش می‌کند.

دره اشکفت زرده یا کول خرسان یکی از جاذبه‌های طبیعی و مناطق بکر و زیبای خدادادی است که در 32 کیلومتری شمال شهرستان دزفول در استان خوزستان قرار گرفته است. اگر نام کول خرسان برایتان عجیب و غریب است باید بگوییم که کول در زبان محلی به معنی دره است. اما هنوز هیچ کس از دلیل گذاشتن نام «خرسان» یا «خرسون» در ادامه آن، خبری ندارد!برای رسیدن به دره کول خرسان باید از مسیر روستای بیشه بزان در منطقه شهیون راهی شوید و از روستای پاقلعه در منطقه شهیون بگذرید و به کول خرسان برسید. البته این مستلزم یک ساعت و نیم پیاده روی است که از هر کسی بر نمی‌آید و به همین دلیل، فقط آنهایی که عاشق طبیعت باشند پایشان به کول خرسان می‌رسد. شاید به همین دلیل هم باشد که کول خرسان هنوز از آسیب‌های گردشگران بی ملاحظه در امان مانده است.

آرامگاه یعقوب لیث صفاری در شهرستان دزفول از توابع استان خوزستان مدفن یکی از بزرگمردان تاریخ ایران و یکی از بناهای تاریخی کشور است که در نزدیکی محوطه باستانی گُندی‌شاپور در شمال شرقی روستای اسلام‌آباد (شاه‌آباد سابق) در 10 کیلومتری دزفول و سمت راست جاده دزفول به شوشتر قرار دارد.
بنای این آرامگاه یک چهارطاقی با گنبدی مخروطی و مُضَرَس (دندانه‌دار) است و شامل دو پوسته می‌باشد. این گنبد با رنگ سفید و شکل زیبای آن که الهام گرفته از شکل تنه درخت نخل می‌باشد، از دور کاملاً جلوه‌گر است و گفته می‌شود در زمان سلجوقیان ساخته شده است.
بنای آرامگاه دارای یک درِ ورودی است که فضای داخلی آرامگاه را از محوطه بیرونی آن جدا می‌سازد. این بنا از خشت خام و ملات گچ و خاک ساخته شده است.
بنا به اظهارات مردم محلی، تا چند دهه پیش بر روی دیوار گنبد کتیبه‌ای به خط عربی وجود داشت و در آن نام یعقوب لیث به وضوح نوشته شده بود.

موزه دزفول از بناهای زیبای معماری دوره قاجاریه است که در شهر دزفول از توابع استان خوزستان و در مرکز محله کرناسیون در شمالی‌ترین قسمت بافت قدیم قرار گرفته است.
محله کرناسیون در ابتدا محل اسکان عشایری بوده است که از کوههای کرناس در شمال شهرستان دزفول به این منطقه کوچ می‌کرده اند که با گسترش شهر و توسعه شهرنشینی به محلی برای اسکان ثابت آنها مبدل گشته است و همین دلیلِ نامگذاری این محله میباشد .
تمامی محله‌های قدیمی دزفول دارای یک خانه بزرگ و اعیانی متعلق به خان آن محله ، حمام و مسجد بوده است که این محله نیز از این قاعده مستثنی نیست. .این حمام علاوه بر نام کرناسیون به نامهایی همچون حمام نو یا حمام حاج نصیر موسوم است . نام معمار بنا استاد معزی است.
از سال ۸۲ مرمت این بنا آغاز شد و در سال ۱۳۸۵ به موزه مردم شناسی دزفول تبدیل گردید.

روستای لیوس در فاصله هفتاد و سه کیلومترى شمال شهرستان دزفول در استان خوزستان واقع شده است که از توابع دهستان سید ولى الدین بخش شهیون دزفول می‌باشد و در دامنه کوه لنگر قرار دارد . با اینکه سالیان زیادی از عمر این روستاى تاریخى می‌گذرد در بافت کهن خانه‌ها هنوز هم شاهد نحوه معیشت ،فرهنگ و سنن، گویش ، آداب و رسوم و برپایى مراسم مختلف به شیوه کاملاً سنتى می‌باشیم.
روستای لیوس علاوه بر بافت زیباى تاریخى خانه‌ها ، داراى جاذبه هاى گردشگرى طبیعى و بکر شامل کوهستان‌ها ،مراتع بسیار زیبا ، باغ هاى میوه ، رود خانه، آبشار و … می‌باشد که در فصل‌های بهار و پاییز و زمستان به علت آب و هواى مناسب ،پذیراى گردشگران زیادى از سراسر جهان می‌باشد.
این روستا از شمال غربی به کوه لنگر و از غرب به دره کول ختم می‌شودکه ارتفاعی حدود نهصد و هفتاد متر از سطح دریا دارد و آب و هوای ان معتدل کوهستانی است.

قلعه امیر بهمن خان صمصام واقع در استان خوزستان متعلق به شخصی به نام امیر بهمن خان صمصام السلطنه در 23 کیلومتری شهر دزفول و 3 کیلومتری روستای علی شلگهی قرار دارد. دراطراف این قلعه باغ و مزارع کشاورزی بوده است.
براساس شواهد موجود در پشت قلعه باند فرود هواپیمای شخصی صمصام خان بوده و خود وی نیز خلبان بوده است. (در حال حاضر اطراف قلعه مزارع کشاورزی است).
اهالی اصلی قلعه در فصولی که هوای منطقه مناسب بوده برای تفریح از شهر به این مکان می‌آیند.
به گفته اهالی روستا این قلعه تا قبل از انقلاب اسلامی به طور کامل سالم بوده و حتی درب و پنجره‌های این قلعه نیز نصب بوده است اما بعد از آنکه ساکنان قلعه ، این مکان را ترک کرده اند رو به فرسایش رفته است .

شهر دزفول در شمال استان خوزستان قرار دارد و از معدود شهرهای ایران است که در هسته‌ی اصلی شهر بافت قدیمی خود را تا حد زیادی حفظ کرده است
دزفول با قدمتی 5 هزارساله جزء شهرهای با اهمیت است که دارای بافت قدیم به مساحتی بالغ بر 244 هکتار در حاشیه‌ی رود دز می‌باشد وطبق تقسیم بندی محله ای به 28 محله تقسیم شده است که گذرهای سرپوشیده ای به نام ساباط پیوستگی این محلات را بیشتر می‌نماید. این بافت دارای 12 هزار واحد مسکونی به غیر از فضاهای مسکونی و تجاری می‌باشد و یکی از قدیمی‌ترین بافت‌های کشور شناخته شده است.
اکثر بناهای این بافت آجری بوده و به همین دلیل این شهر به موزه‌ی آجری ایران نیز شهرت دارد.
در گذرهای بافت تاریخی دزفول و برخی بناهای آن آجرکاری‌های زیبایی به چشم می‌خورد که اختصاصی این شهر بوده و خوون چینی نام دارد.

پل تاریخی دزفول در شهر دزفول از توابع استان خوزستان نماد شکوه تاریخ ایران و مایه افتخار هر ایرانیست . این پل که بعد از شکست امپراطور روم در زمان شاپور اول ساسانی توسط مهندسان ایرانی و اسرای رومی بر روی رود همیشه جاری و زلال دز در شهر دزفول ساخته شده است با توجه به قدمت بسیار خود چند بار در دوره‌های دیلمیان ، فویه و قاجاریه و پهلوی مرمت شده است.
ساخت این پل به سال ۲۶۳ میلادی می‌رسد و بیش از ۱۷۴۰ سال قدمت دارد . این پل جزو اولین آثاری بوده که در کشور به ثبت رسیده و در سال 1310به شماره ۸۴ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
پل منحصر به فرد دزفول 370متر طول دارد و عرض آن هم 9 متری است. پل تاریخی دزفول از یک دهانه کوچک و بزرگ تشکیل شده که در حال حاضر 17 دهانه از این پل باقی مانده است و این دهانه‌ها در مسیر آبروی رودخانه نیستند.پل قدیمی دزفول مهمترین اثر تاریخی شهرستان دزفول می‌باشد و در سال‌های اخیر تلاش‌های بیشتری برای حفظ این اثر ارزشمند صورت گرفته است.

آب رودخانه دز در شهرستان دزفول در استان خوزستان از ارتفاعات اشتران کوه وبخشی از سلسله جبال زاگرس سرچشمه می‌گیرد و سرشاخه‌های فرعی آن را رودخانه‌های بختیاری و سرخاب کشور تشکیل می‌دهند . با احداث سد دز ، دریاچه ای به طول 65 کیلومتر و با ظرفیت نهایی 3/3 میلیارد متر مکعب آب ، به وجود آمده است .
سد دز نخستین سد از رشته سدهای چند منظوره است که بر روی رودخانه دز و سازه آن در فاصله 23 کیلومتری شمال شرقی شهرستان اندیمشک احداث و مورد بهره برداری قرار گرفت است . قبل از احداث این سد سیلابهای مخرب هر ساله خسارات بسیاری بر مناطق پایین دست و زمین‌های کشاورزی وارد می‌کرد .
سد دز در میان کوه‌های زاگرس در شمال خوزستان، یکی از جاذبه‌های گردشگری است که از شهر اندیمشک قابل دسترسی است.
در این بین تجهیزات ساخت بتن نصب گردیده و بتن ریزی دیواره سد از آبان 1340 آغاز و در آذر 1341 پایان یافت .

آدرس : قلعه شاداب دزفول در فاصله 42 کیلومتری شمال شهر دزفول در مسیر دزفول شهیون و مشرف بر دریاچه سد دز در استان خوزستان قرار دارد.
این قلعه با دارا بودن حدود 10 کیلومتر طول و 4 کیلومتر عرض یکى از بزرگترین قلعه هاى طبیعى ایران میباشد.
دیواره هاى آن در دوره چهارم زمین شناسى و به سبب ریزش یکپارچه و عمودى دیواره هاى بنا و همچنین فرسایش ناشى از طغیان رودخانه پدید آمده اند. که ارتفاع این دیوارها در بلندترین نقطه به 700 متر و در کوتاهترین نقطه به 30 متر میرسد.
این قلعه با بسیاری دیگر از بنا‌های قدیمی که نام قلعه برخود دارند متفاوت است اول اینکه که کاملا در داخل کوه کنده شده است و دوم اینکه بناهای ساخته شده با خشت و سنگ و گل کم و محدود به یک بنای ذخیره آب است . گفته می‌شود اینجا محلی بوده است که اهالی منطقه برای فرار از دست راهزنان به اینجا پناه می‌آورده اند ولی مطمئنا در دوره هایی نیز خود مقر جنگجویان بوده است.